Καθηγούμενος Γέροντας Γρηγόριος: «Μη φτύνης στον κόρφο σου, Έλληνα, αλλά στα πρόσωπα εκείνων που σε καταντήσανε έτσι»

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΡΤΙΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ

«Τρίτωσε τὸ κακό» λέει ὁ λαός. Ἄραγε θὰ πάη καὶ πιὸ ψηλά; Ἀπ᾽ ὅ,τι δείχνουν τὰ προγνωστικὰ τῶν κρατούντων, τὸ κακὸ θὰ ἀποκορυφωθῆ ὅσο σὲ καμμιὰ ἄλλη ἐποχή, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἄρη ἅπαντας. Χρόνια Σοδόμων καὶ Γομόρρων, χρόνια πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ.

Πάντως τὰ κατάφεραν οἱ κρατοῦντες Συριζαῖοι νὰ ἀναμείξουνε κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία, νὰ μαγαρίσουνε τοὺς πάντας, γιὰ νὰ ἑτοιμασθῆ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ὅπως μᾶς λέγει ὁ προφήτης Δανιήλ. Λὲς καὶ ψάχνονται νὰ βάλη καθένας τὸ λιθαράκι του στὴν καταστροφὴ τοῦ κόσμου.
Τὸ πρῶτο ᾽παρτιμὰν ἦταν νὰ πείση τὸν κόσμο νὰ ἀνεχθῆ τὴν ἀκολασία ὡς κατάσταση φυσική. Ναὶ μὲν δὲν τοὺς ἀποδεχόμαστε, ἀλλὰ τοὺς δεχόμαστε. Καὶ ἄρχισε ἔτσι νὰ βράζη ὁ μεγάλος κάζανος. Βγῆκε καθένας στὸν δρόμο νὰ δείξη τὴν πομπή του, σὰν νά ᾽ναι φυσικὴ κατάσταση, ποὺ δὲν ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν ντροπὴ καὶ στὴν ἀναισχυντία.
Δεύτερο ᾽παρτιμὰν νὰ μποροῦν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ συζοῦν ἀναίσχυντα καὶ ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε ἔλεγχο.
Οἱ ἐπινοήσεις συνεχίζονται καὶ κτίζουν καὶ τρίτο ᾽παρτιμάν: ζητοῦν νὰ υἱοθετοῦνε παιδιά! Νὰ ἐξαφανιστῆ ἡ λέξη πατέρας ἢ μητέρα καὶ ἀντ᾽ αὐτῆς νὰ τοποθετηθῆ α΄ γονιὸς καὶ β΄ γονιός.
Ἡ Ἐκκλησία μήτε τουφεκᾶ μήτε μάχαιρα βγάζει. Ἡ ἀναισχυντία συνεχίζεται: νὰ ἔχουνε δικαίωμα νὰ γίνωνται καὶ ἀνάδοχοι. Νὰ παρουσιάζωνται στὸν ναὸ καὶ νὰ ζητοῦνε νὰ γίνουν νονοί.
Ἀντάριασαν τὰ πάντα, προκειμένου νὰ ἔχουν οἱ ἐντελῶς ἀναίσχυντοι πρόσωπο στὴν κοινωνία. Ψώριασε καὶ ἡ γίδα καὶ τὸ πρόβατο. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ διακρατεῖ τὰ σύμπαντα ἐσιώπησε. Δαιμόνια καινὰ γέμισε ἡ κοινωνία.
Καὶ ἐνῶ φθάσαμε στὸ τρίτο ᾽παρτιμὰν τῆς ἀκολασίας, μὲ γεννήτρια βέβαια πάντοτε τὴν κυβέρνηση, ἔχουμε ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος συναδέλφους καθηγουμένους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν συμφιλίωση μὲ μιὰ τέτοια κυβέρνηση, γιὰ νὰ κερδίσουνε δύο νόμους! Ἄρχοντες τοῦ ἁγίου Τόπου τούτου καὶ τὰ πρῶτα φέροντες, ἐπικοινωνεῖτε μὲ τὴν συνείδησή σας; Ζητᾶτε νὰ ἔχετε συνδαιτυμόνες στὰ τραπέζια σας ἐχθροὺς καὶ πολέμιους τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος; Γιατὶ τί θὰ κάνη καὶ ἡ πατρίδα, ἂν ἔχη στρατευόμενους ἀνώμαλους;
Πολὺ ἀκόμα λυπήθηκα, σπαρακτικὰ ἡ καρδιά μου πονάει, δόθηκε διαταγὴ στὰ στρατόπεδα τῆς Μυτιλήνης νὰ μὴ σηκώνουν σημαία ἑλληνική!
Σήμερα, ὅπως σὲ ὅλα τὰ Πανεπιστήμια, καὶ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ διδάσκει περισσότερο κοινωνιολογία καὶ παιδαγωγικά. Ἐλάττωσαν τὰ μαθήματα τὰ θεολογικὰ καὶ γέμισαν τὶς ὧρες τῶν φοιτητῶν μὲ κοινωνιολογία καὶ παιδαγωγικά. Ἡ κοινωνιολογία καὶ τὰ παιδαγωγικὰ θὰ σώσουν τὸν κόσμο καὶ ὄχι ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου! Σπᾶνε τὰ κεφάλια τους τὰ παιδιὰ νὰ μάθουνε τὶ σφύριξε στὸ αὐτὶ τοῦ κάθε ἀθέου ὁ διάβολος. Τρομερὴ ἀλλαγὴ σὲ ὅλα. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξη νὰ μὴν εἰσέλθη αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀκοῦμε ἀπὸ τὸν ἄμβωνα ὄχι τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ παιδαγωγικὰ καὶ κοινωνιολογικά. Τὸ Εὐαγγέλιο ἄλλαξε τὸν κόσμο. Τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς ἔδειξε τὴν ὁδό.
Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ὑπόβαθρο τὴν πολιτικὴ ἀσχήμια τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ κάτι κομματάκια ποὺ λένε ὅτι ὑποστηρίζουν τὴν Ἐκκλησία, ἔρχονται νὰ ἀποτελειώσουν τὸ ἔργο τοῦ διαβόλου.
Ἀφοῦ, Νέα Δημοκρατία, παρουσιάζεσαι ὅτι τὰ μέλη σου εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, πῶς ψηφίζεις νόμους ἀκολασίας; Πῶς συμπράττεις μὲ βδελύγματα;
Ἂς ἀναμείνουμε, ἀδελφοί. Ἔχει καὶ γιὰ μᾶς ὁ Θεὸς τὸ μέγα του ἔλεος.
Ἐξεγείρου, Δεββώρα. Ὁ πόλεμος ἔφθασε στὴν πόρτα σου. Ἐκκλησία, μὴ καθεύδης, μὴ ρέγχης στὴν κοιλία τοῦ ᾄδου. Κράτα τὸ Εὐαγγέλιο καὶ αὐτὸ δίδασκε μὲ πόνο καὶ μὲ δάκρυα στὸν κόσμο ποὺ σοῦ ἀπέμεινε ἀκόμα.
Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῶν σημερινῶν κρατούντων: ἀκολασία, ἀναισχυντία καὶ πείνα στὸν κόσμο. Ἡ ἀπόγνωση ἴσως σὲ λίγο δὲν θὰ λείπη ἀπὸ κανένα, καὶ ὅλοι θὰ ἐπιζητοῦνε τὸ ἡρωικὸν τέλος, ὄχι γιατὶ κουράστηκαν στὴν ζωή, ἀλλὰ γιατὶ παραφορτώθηκαν μὲ ἀσήκωτα βάρη, χρέη, δημεύσεις περιουσιῶν καὶ ἀνεργία. Τὰ θεριὰ τοῦ δάσους ζοῦν πιὸ εὐτυχισμένα ἀπὸ μᾶς.
– Πατέρα, χτυπάει τὸ κουδούνι τῆς πόρτας.
– Ἔλα πρὸς τὰ ᾽δῶ, παιδί μου· μὴν ἀνοίξης.
– Χτυπάει τὸ τηλέφωνο.
– Μὴ τὸ σηκώσετε· ὁ ἔφορος θὰ εἶναι.
Τί νὰ φυλάξης καὶ τί νὰ κρύψης; Περπατᾶς καὶ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποῦ νὰ φυλαχθῆς. Ὁ Ἀδὰμ ἔτρεξε στὰ φυλλώματα νὰ κρυφτῆ. Ἐγὼ κι ἐσὺ ποῦ νὰ πᾶμε;
Μὴ φτύνης στὸν κόρφο σου, Ἕλληνα, ἀλλὰ στὰ πρόσωπα ἐκείνων ποὺ σὲ καταντήσανε ἔτσι.

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης